over misplaatst optimisme

In mijn laatste blogpost schreef ik: we hebben een tuinontwerp en als alles goed gaat, starten de werken in september. Liep dat even anders...

Want die plannen waar we zo enthousiast over waren, bleken een grote stommiteit te bevatten. De himalayaceder, de enige boom in heel onze tuin, bleek niet op de juiste plek in het plan getekend te zijn. En laat onze architect daar nu net een pad getekend hebben. En laten wij nu net per sé die boom willen bewaren. En laat nu net onze architect van mening zijn dat het niet zijn fout was dat die boom drie meter verkeerd op plan stond (hij had zich gebaseerd op plannen die wij hem gegeven hadden om te weten waar de perceelgrenzen en de warmtepompen en de waterputten en dergelijke zaten. Op dat plan stonden ook vaagweg wat losse krullen getekend waarvan onze tuinarchitect uitging dat het de exacte plaats van de ceder aangaf)
Om een lang verhaal kort te maken, we kregen onderstaande mail, betaalden een meerkost en wachtten weken en weken en weken op de aangepaste versie van het plan...
   
Dit is echt een groot probleem.

Alle plannen zijn reeds gemaakt. Dit herwerken neemt heel veel tijd in beslag.

Wat dan ook jammer genoeg een meerkost zal zijn voor jullie.

 

Ik vind het enorm spijtig dat dit nu pas naar boven komt.

 

Vriendelijke groeten,

  

En toen dat plan er was, begin september, wilden de kinderen plots dat er een trampoline in de tuin kwam en moest onze architect weer naar een oplossing zoeken.
En toen de bulldozers en de tuinmannen in november eindelijk aan het werk togen, wilden een deel van de buren meer gras en open ruimte en moesten we eerst weer een rondje vergaderen om de neuzen op één lijn te zetten en eens we akkoord bereikten moest de architect zijn plannen nogmaals aanpassen.

Heb ik al gezegd dat samenhuizen alleen is voor héél geduldige en begripvolle mensen?

Maar goed, gisteren kregen we deze mail van onze tuinarchitect:

Dag allen,

 

De tuin is klaar

(m.u.v. het planten van de bodembedekkers onder de bessenstruiken en bloembollen planten in het najaar)

en wou jullie bij deze eens bedanken voor de mooie periode.

 

De betrokkenheid bij iedereen was fantastisch.

 

Met het tuinteam was het heel fijn samenwerken

(heel soms was het eens lastig ;-))

en zeker ook dankzij waakhond J. is het zo mooi geworden (vind ik toch J)

 

Hopelijk wordt het een mooie zomer (dit weekend 27 graden!)

zodat jullie kunnen genieten van jullie tuin.

 

Fijne plek dat jullie daar hebben

 

met groet!

Blij dat er een einde is gekomen aan dat hele proces en dat we niet langer op een gigantische kattenbak uitkijken. Het hele ding heeft nu alleen wat tijd nodig om te groeien en zo af en toe een schepje compost en wat snoei, spit en zaai-gedoe. OEF! 
De beelden van het eindresultaat hebben jullie nog van me te goed, maar nu het water in bakken uit de hemel valt, heb ik niet veel zin de tuin in te gaan. Hier alvast enkele kiekjes die ik tijdens de werken maakte.

We doen zoveel mogelijk zelf. Hier zie je onze mannetjes tijdens het maken van een geul en bruggetje, in de hoop een einde te maken aan de modderpoel op het laagst gelegen tuindeel. Vergeefse hoop, gebied de eerlijkheid me te zeggen...

Onze architect beloofde ons een bloemenpracht van gele mosterd in afwachting van het starten der werken. Kijk ne keer hoe schoon dat werd...

Gelukkig woont er een gediplomeerd fotograaf op ons erf. Hij slaagde er in om dit beeld te maken van die gele mosterdpracht. Of hoe het juiste standpunt de boel een beetje op kan krikken. 

I like the sound off bulldozers in the morning! Stay tuned!