ecologisch tuinieren in de stad

Vanmiddag stond mijn buurvrouw (die van de open vuilniszakken) haar terras weer eens te schrobben. Dat doet ze regelmatig, want openstaande vuilniszakken geven al snel veel viezigheid...
Het is een heel ritueel, haar kuisen, en het gaat gepaard met flink wat scheuten javel en ammoniak.
Afsluiten doet de buurvrouw met de tuinslang, lekker handig. Vakkundig spuit zij het sopje (dat nu ook snoepwikkels, papiertjes, rottende etensresten, plastiek enz. bevat)
mijn haag in.
Aan de andere kant van de draad heb ik de stokoud
e Rosa wonen. Rosa stamt nog uit het tijdperk dat DDT zomaar in de winkelrekken lag. En volgens mij kijkt Rosa met veel weemoed naar die tijd terug.
Om maar te zeggen: je kan maar beter stalen zenuwen hebben als je ecologisch wilt tuinieren in de sta
d.

Toch is het de enige manier. Want als je merkt dat zelfs een gewoon vogeltje als de mus een zeldzaam zicht wordt, dan weet je dat de natuur wat hulp kan gebruiken.


In mijn tuin zijn chemische bestrijdingsmiddelen en meststoffen verboden. Dat is al jaren zo.
Recent is daar ook het inzicht bijgekomen dat de keuze van de beplanting net zo'n grote rol speelt.
De apenverdriet en de eucalyptus gingen al tegen de vlakte. En de camelia (die ik ooit plantte omdat het de lieveling was van Coco Chanel, zo ijdel ben ik wel...) moet ook een nieuwe thuis krijgen.
De klemtoon ligt nu op inheems en (als het even k
an) zeldzaam.
In de klassieke tuincentra zal je deze plantjes zelden aantreffen. Het is dus kunst om er aan te raken. R
uilen met andere liefhebbers geniet mijn voorkeur.
Van mijn vader heb ik lenteklokjes gekregen, hier een beschermde plant, maar in zijn Poolse tuin groeit het in bossen.
Ik heb het aan de voet van de haagbeukhaag gezet en hoop dat het zich daar thuis voelt. Als het plantje goed aan het groeien gaat, wil ik het kunnen delen met Joris, die me het glanzend sneeuwklokje en kroosjes gaf.



Je kan ook goed scoren op allerhande beurzen zoals bijvoorbeeld natuurpunt er dit weekend eentje organiseerde in de Gentse Bourgoyen. Mijn lief was er bij en bracht gevlekt longkruid voor me mee. Merci keppe!


Terug naar vanmiddag. Terwijl de buurvrouw zich uitleefde met het bleekwater, reed ik mijn gras af. Normaal is dat een klusje waarvan ik zó in een zen-achtige gemoedstoestand kom, maar nu stond ik strak van de zenuwen. Hoeveel javel kunnen mijn lenteklokjes, sneeuwklokjes en daslook hebben?! En dan fladderde het klein koolwitje langs... hoopvol!





Reacties

  1. Volhouden Hilda! En anders breng ik deze zomer toch gewoon een nieuwe bussel klokjes mee uit Polen, over inheemse planten gesproken...
    En moest die camelia het kunnen overleven in een terraspot, dan wil ik die wel adopteren.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. haha, stond ik nog op uw computer ingelogd zeker...
    die camelia is voor u, Frieda, nu het ding nog in een pot krijgen...

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hier op den buiten halen de boeren de gifspuit nog in grotere hoeveelheden boven, ik vrees dat die ook niet te bekeren zijn.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. ja, het eerste berichtje is van mij, maar per ongeluk onder uwen naam gepost...

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten