laatste restje zomer

Vroeger nam ik nooit de moeite om mijn dahlia's uit de grond te halen. 'k vond het te veel gedoe, met als gevolg dat ik er elke lente nieuwe moest planten. Want dahlia's houden niet van koude voeten...
Dit jaar (het jaar van de goede voornemens) doe ik het anders, alle knollen gaan tijdig (nu dus) uit de grond en de bakken. De plantendelen knip ik er af en gooi ik op de composthoop en de knollen gaan vervolgens ondersteboven in een bakje. Als je de steel naar boven laat staan, dan kan die doorrotten, waardoor de wortel ook aangetast wordt. Het bakje wordt dan op een koele, maar vorstvrije en droge plaats weggezet.
Ideaal zou zijn om wat houtkrullen te versieren en ze daar mee af te dekken, maar 'k heb geen idee waar er aan te komen (was ik nog maar on speaking terms met de jongen wiens vader een keukenfabriek bezat...)
In de lente kunnen ze dan vermeerderd worden, maar zo ver zijn we nog niet.
De laatste bloemen heb ik in een bierglas gezet, daar passen ze perfect in. Ze staan nu naast mijn computer te blinken. Het laatste aandenken aan de voorbije zomer. Een laatste streepje zon in huis.